ΏΡΑ ΝΑ ΦΥΓΩ
της Ηλέκτρας Αλευρίτη

Κάνω ένα τσιγάρο και την κάνω, όπως λέει και το λαϊκό άσμα…

(Ή καλύτερα στριφτό πια, γιατί όλοι το έχουμε γυρίσει για οικονομία στον καπνό…)

«Στο καλό», θα πουν οι περισσότεροι, μια θέση εργασίας διαθέσιμη θα σκεφτούν.

Αναρωτιέμαι όμως, προτού αποχωρήσω…Είμαι 24 ετών, τελείωσα με άριστα το σχολείο, τελείωσα στα 4 χρόνια το πανεπιστήμιο, πήρα τα πτυχία μου στις ξένες γλώσσες, το ECDL μου, πήγα ακόμα και σε ιδιωτική σχολή για καλύτερες σπουδές πάνω στο αντικείμενο μου… Έκανα με άλλα λόγια όλα όσα έπρεπε να κάνω για να έχω τα προσόντα να πετύχω στη ζωή μου. Ε, και;

Ποτέ δεν πίστευα πως θα μου περνούσε η ιδέα να φύγω από τον τόπο μου. Κι όμως, να που οι εποχές αλλάζουν, και μαζί με εμένα, οι περισσότεροι νέοι είτε άνεργοι είτε απαισιόδοξοι είτε απογοητευμένοι, σκέφτονται σοβαρά να εγκαταλείψουν την πατρίδα τους για να μπορέσουν να ζήσουν αξιοπρεπώς. Δεν είναι τυχαίο, άλλωστε πως στο γκουγκλάρισμα για «Δουλειές στο εξωτερικό», τα αποτελέσματα ξεπερνούν τα 952.000!

Ποιος φταίει; Ίσως η τρόικα… Ίσως οι κυβερνήσεις… Ίσως ο λαός που έχει ότι κυβέρνηση του αξίζει… Ίσως και η περιβόητη γενιά του Πολυτεχνείου, η γενιά των γονιών μας, η πιο διεφθαρμένη, η πιο βρωμερή…

Μάλλον όλοι μαζί. Όλοι αυτοί που μου ζητούν να επιβιώσω, να ζήσω ευτυχισμένη και να κάνω οικογένεια με κατώτατο μισθό 527 ευρώ μεικτά και αφορολόγητο 5.000, τη στιγμή που ο καφές στις καφετέριες έχει 5 ευρώ, το σουβλάκι 2,5 και τα pampers 20 ευρώ. Με δεδομένα το ότι ποτέ μου δεν θα πάρω σύνταξη, ποτέ μου δεν θα εξυπηρετηθώ σαν άνθρωπος σε δημόσια υπηρεσία και ποτέ μου δεν θα πάψω να έχω άγχος το βράδυ όταν πέφτω στο κρεβάτι. Δεν μιλάω για πολλά λεφτά. Ούτε κότερα, ούτε αμάξια. Μιλάω για μια αξιοπρεπή ζωή.

Δυστυχώς, κέρδισαν. «Στα δύσκολα φεύγεις;» Θα μου πουν... Η απάντηση βρίσκεται σε κάτι στίχους:

«Η ζωή αλλάζει, δίχως να κοιτάζει τη δική σου μελαγχολία…Κι έρχεται η στιγμή να αποφασίσεις…με ποιους θα πας…και ποιους θα αφήσεις…»

http://topontiki.gr/article/29706

Τόση δημοκρατία είχαμε να δούμε από τη Χούντα

της Ηλέκτρας Αλευρίτη

Προλαβαίνω όσους θα πουν πως ένα 24χρονο κορίτσι δεν μπορεί να μιλάει για Χούντα, γιατί δεν την έχει βιώσει.

Ναι, δεν έχω ζήσει τον εξορισμό, τη φυλάκιση και τον βασανισμό πολιτών και πολιτικών με κριτήριο τις πολιτικές τους πεποιθήσεις. Δεν έχω ζήσει την απαγόρευση των φοιτητικών εκλογών στα πανεπιστήμια, ούτε την απαγόρευση της κυκλοφορίας στους δρόμους, ούτε τη λογοκρισία των «ανάρμοστων» πολιτιστικών φορέων (τραγούδια, ταινίες, εφημερίδες κτλ). Για όλα τα παραπάνω και για άλλα τόσα, έδωσε μάχη η γενιά των γονιών μου και  γι’ αυτό τους ευχαριστώ…

Τους σιχαίνομαι όμως γιατί αδιαφόρησαν, επέτρεψαν, ή ήταν συνένοχοι σε όλα αυτά που ζούμε τώρα. Η κρίση, είναι πασιφανές πως δεν είναι μόνο οικονομική, αλλά είναι και κοινωνική, ηθική, πολιτική. Όταν μία κοινωνία εμπλέκεται σε μία κρίση οικονομικής φύσεως, σε ορισμένες περιπτώσεις έχει ξεπεράσει τις ηθικές αρχές τις οποίες παραβίασε κάποια στιγμή.

Και γι΄αυτό δικαιούμαι να ομιλώ γιατί έχω ζήσει τα ΜΑΤ να σπάνε κεφάλια, άνευ λόγου και αιτίας. Τα εργασιακά δικαιώματα του πατέρα μου να καταργούνται, τη μάνα μου να απολύεται, την αδερφή μου να είναι άνεργη.

Έχω ζήσει τους απελπισμένους ανθρώπους να αυτοκτονούν σε δημόσια θέα, και τους πολιτικούς, χωρίς ίχνος στοιχειώδους σεβασμού να συνεχίζουν με δηλώσεις τους να κατηγορούν τους αντιπάλους τους για αυτό το περιστατικό, ενώ ένα «Λυπάμαι» θα ήταν πιο ανθρώπινο.

Άλλους ανθρώπους να ψάχνουν καθημερινά στα σκουπίδια για να φάνε.

Έχω ζήσει ακόμα να μην κάθεται κανένας στο σκαμνί και να μην καταδικάζεται για όλες τις παρανομίες που έχει διαπράξει.

Κι έναν πρωθυπουργό που δεν τον έχουμε εκλέξει.

Όλα αυτά συνιστούν μορφή Χούντας;

Ίσως όχι.

Ψευδοδημοκρατία όμως σίγουρα.


http://topontiki.gr/article/33425

O ΣΥΡΙΖΑ φταίει για όλα...

της Ηλέκτρας Αλευρίτη

Διαπιστώνετε κι εσείς ένα ανεξήγητο μένος αλά Πάγκαλος ή Πρετεντέρης προς τον ΣΥΡΙΖΑ;

Το Σάββατο, σε ένα ακόμα επεισόδιο με αποδοκιμασίες κατά του Θεόδωρου Πάγκαλου στο κλειστό γυμναστήριο των Άνω Λιοσίων, ο αντιπρόεδρος της κυβέρνησης, δεν παρέλειψε να αποφανθεί για τους... δράστες των γιουχαισμάτων, υποστηρίζοντας ότι επρόκειτο για τους γνωστούς «τραμπούκους του ΣΥΡΙΖΑ».

Την Παρασκευή, η ΝΔ σε μια ανακοίνωση όλο πανικό της γραμματείας πολιτικού σχεδιασμού του κόμματος, υποστήριξε, μεταξύ άλλων, πως η Αριστερά επέτρεψε, δίνοντας ιδεολογικό άλλοθι, και σε μερικές περιπτώσεις από κάποια τμήματα της Αριστεράς και πολιτική κάλυψη, στους «γνωστούς αγνώστους», κουκουλοφόρους ή μη, να καίνε δημόσια ή ιδιωτική περιουσία, να ασκούν βία σε πολίτες, να καταλύουν κάθε έννοια νομιμότητας και ευταξίας.

Τις προάλλες, ψαρεύοντας στην ακροδεξιά ο Αντώνης Σαμαράς επιτέθηκε στον ΣΥΡΙΖΑ συνδέοντας τον χώρο του εμμέσως πλην σαφώς με τους κουκουλοφόρους.

«Θα τους βγάλουμε τις κουκούλες να δούμε ποιοι κρύβονται από πίσω. Να θυμάστε αυτή την υπόσχεση μου. Η Αριστερά δεν ενδιαφέρεται για την ανάπτυξη και θέλει τους Έλληνες απελπισμένους για να λεηλατήσει την αγανάκτηση τους», είπε ο πρόεδρος της ΝΔ.

Κανείς δεν έχει ξεχάσει, βέβαια, παλαιότερα τις δηλώσεις του γραμματέα του ΠΑΣΟΚ, Μιχάλη Καρχιμάκη, σχετικά με τις επιθέσεις κατά βουλευτών του κόμματος: «Πρόκειται για μια απαράδεκτη πρακτική που συνήθως έχει ως οπαδούς στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ, με μείγμα και ακροδεξιών στοιχείων», συμπληρώνοντας πως «Η ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ, άλλα λέει δημόσια και άλλα φαίνεται να διοχετεύει υπογείως, δημιουργώντας συνθήκες βίας κι φόβου».

Πως γίνεται μια κομματική δύναμη του 4,6%, να υποκινεί όλες τις αποδοκιμασίες και τα γιαούρτια κατά των πολιτικών, να «σχεδιάζει» τα γιουχαΐσματα στις συναυλίες του Νταλάρα, να καίει όλη την Αθήνα…Μήπως μας ψεκάζει;

Οι αγανακτισμένοι πολίτες, πλέον, δεν υποκινούνται ούτε από τον ΣΥΡΙΖΑ, ούτε από κανένα άλλο κόμμα, γιατί πολύ απλά, έχουν σιχαθεί το πολιτικό σύστημα και όλη τη διαφθορά και τη σαπίλα που μυρίζει.

Όσο για τους «μπαχαλάκηδες» που καίνε ό,τι βρουν μπροστά τους, «υποκινούνται» από το ίδιο το κεφάλι τους, γιατί ως γνωστόν η ηλιθιότητα είναι ανίκητη...

http://topontiki.gr/article/32237

Ο Έλληνας 

της Ηλέκτρας Αλευρίτη

Τώρα τελευταία, συναντώ συγκεκριμένους τύπους Ελλήνων στο δρόμο, σε συζητήσεις με φίλους και συναδέλφους, στην τηλεόραση…

Ο απογοητευμένος ΠΑΣΟΚΟΣ: Νοσταλγεί τα χρόνια του Ανδρέα και ένα δάκρυ κυλά από το ρυτιδιασμένο του πρόσωπο. Δεν ξέρει που να την ρίξει την ψήφο στα τέλη του Απρίλη και προβληματίζεται. Να την ρίξει στην Αριστερά του ΚΚΕ και του Τσίπρα; Δεν του πάει το χέρι… Να τη ρίξει στον Κουβέλη; Μπορεί…

Ο ξενιτεμένος: Αφορά κυρίως νέους, που από ανάγκη άφησαν τον τόπο τους, για να δουλέψουν στο εξωτερικό. Στον ξενιτεμένο, του λείπει η οικογένεια, οι φίλοι και η πατρίδα, αλλά θεωρεί ότι δεν μπορεί να κάνει και αλλιώς, καθώς «η Ελλάδα σκοτώνει τα παιδιά της…».

Ο άνεργος: Πλέον, το 21% των Ελλήνων τουλάχιστον. Δυσκολεύεται να τα βγάλει πέρα και καταριέται την ώρα και τη στιγμή που δεν βρήκε άλλο επάγγελμα, δεν έφυγε στο εξωτερικό ή δεν είχε βύσμα. Εάν είναι νέος, τα «ρίχνει» στους παλαιότερους (δικαιολογημένα) κι εάν είναι μεσήλικας τα «ρίχνει» στις κυβερνήσεις (επίσης δικαιολογημένα). Όπως και να’ χει, είναι απελπισμένος και δεν βλέπει φως στον ορίζοντα.

Ο χλιδάνεργος: Η παραπάνω κατηγορία, μόνο που στην προκειμένη περίπτωση, καίει το λίπος της οικονομίας. Είναι λίγο δύσκολο να περιγραφεί, εάν και όλοι τον έχουμε συναντήσει! Ο τύπος αυτός συνεχίζει να κυκλοφορεί με υπερπολυτελή αυτοκίνητα, έχει κινητό τελευταίας τεχνολογίας και πάει στα μπουζούκια, αντί για 4 φορές την βδομάδα, μία. Βέβαια, συνεχώς κλαίγεται στους άλλους και περιμένει να τον λυπηθούμε που του έπεσαν οι μετοχές στο χρηματιστήριο, -άσχετα αν το παίζει κάποιες φορές αριστερός-. Πρόκειται για τον μοναδικό τύπο Έλληνα από αυτές τις κατηγορίες, που είναι γλοιώδης και αποκρουστικός.

Ο αγανακτισμένος: Ακολουθεί τη φράση «οι κυβερνήσεις πρέπει να φοβούνται το λαό, και όχι ο λαός τις κυβερνήσεις». Πηγαίνει σε πορείες, γιουχάρει πολιτικούς, και κάποια υποκατηγορία πετάει νεράτζια και σε τραγουδιστές.

Ο «ντρέπομαι που είμαι Έλληνας»: Τα χαρακτηριστικά του τύπου αυτού συνοψίζονται σε μια θλιβερή, άκρως αληθινή δήλωση ενός παππού στην τηλεόραση: «Γεννήθηκα Έλληνας. Μεγάλωσα Έλληνας. Κατάντησα Έλληνας.»

Κάπου, στις παραπάνω κατηγορίες, ίσως βρείτε και εσείς τον εαυτό σας… Μην ταράζεστε, δεν είναι τίποτα, θα περάσει...


http://topontiki.gr/article/31887