ΣΑΦΗΣ ΑΣΑΦΕΙΑ

Κατήφεια στην κυβέρνηση, χαρά στο ΠΑΣΟΚ, ικανοποίηση στο ΚΚΕ, ανεβασμένα ποσοστά στο ΛΑΟΣ, πτώση και προβληματισμός του ΣΥΡΙΖΑ, ο πρώτος ευρωβουλευτής των Πράσινων Οικολόγων. Λίγο-πολύ, όλοι ακούσαμε ή διαβάσαμε τα πρώτα συμπεράσματα από τις ευρωεκλογές της 8ης Ιουνίου. Και φυσικά μεγάλος νικητής η αποχή, η οποία έφτασε το 47%. Ποιο όμως είναι το βαθύτερο πολιτικό συμπέρασμα των εκλογών; Οι επακόλουθες πολιτικές αναλύσεις «φώτισαν» το μυαλό των ψηφοφόρων, ώστε να συνειδητοποιήσουν αν ψήφισαν το σωστό ή αν έκαναν καλά που δεν ψήφισαν καθόλου; Ποια είναι η επόμενη μέρα του πολιτικού συστήματος;
Ένα είδος ασάφειας, θα μπορούσαμε να πούμε, είναι χαρακτηριστικό της επόμενης –αλλά και της προηγούμενης- μέρας των εκλογών. Ασάφειας πολιτικών θέσεων, ασάφειας ψηφοφόρων. Η ασάφεια των δεύτερων φάνηκε από την αποχή και ίσως, είναι αποτέλεσμα της ασάφειας των πρώτων. Τι εννοούμε; Πολιτικές θεωρίες, υποστηρίζουν πως τα κόμματα σπάνια αποδέχονται σαν έναν διεκδικητή για την ηγεσία, του οποίου οι πολιτικές πράξεις είναι σαφείς. Πρόκειται δηλαδή για μια στρατηγική του πολιτικού πράττειν. Μια ενδεχόμενη σαφήνεια φέρνει συνήθως την ήττα γιατί αποξενώνει δυνάμει τους ψηφοφόρους που δεν συμφωνούν με τις θέσεις του συγκεκριμένου υποψηφίου. Οι συντριπτικές ήττες του Barry Goldwater το 1964 και του George McGovern το 1972 αποτελούν κλασσικά παραδείγματα. Η ασάφεια, με άλλα λόγια, αυξάνει τη γοητεία ενός υποψηφίου, και είναι η γοητεία και όχι η ιδεολογία που καθιστά έναν ηγέτη χρήσιμο για το κόμμα. Οι ηγέτες είναι περισσότερο αποτελεσματικοί, όταν μπορούν να αντιπροσωπεύσουν οποιοδήποτε νόημα θέλουν να δουν σε αυτούς οι ψηφοφόροι.
Για χάρη της γοητείας, της πειθούς, της διπλωματίας ή της υποκρισίας για πολλούς, οι περισσότεροι εκ των υποψηφίων, είναι ασαφείς. Προσχεδιασμένα ασαφείς. Σίγουρα, οι πολιτικές θέσεις των κομμάτων κάπου θα είναι διατυπωμένες, και κάποιος θα μπορούσε να πει πως, αν θέλεις να θεωρείσαι εγγράμματος και ώριμος πολίτης, ψάξε να τις βρεις και, όταν αποφασίσεις ποια σου ταιριάζει, πήγαινε ψήφισε. Η πλειοψηφία, όμως, των Ελλήνων είναι ηλικιωμένοι «ρομαντικοί» που ψηφίζουν ό, τι ψήφιζαν πριν 40 χρόνια. Είναι νέοι μη πολιτικοποιημένοι που θέλουν τη «σαφήνεια» μπροστά στα μάτια τους, είτε επειδή βαριούνται να την ψάξουν είτε επειδή πιστεύουν ότι κάποιος οφείλει να τους την δείξει. Είναι μεσήλικες που, προτιμούν να περάσουν το τριήμερο στο εξοχικό τους στην Κινέττα, όπου ξεκουράζονται, παρά να ψηφίσουν κάτι «ασαφές». Γι’ αυτό και η αποχή ίσως είναι πολιτική πράξη. Μια σαφής πράξη στην ασάφεια των «δήθεν».